żeby uściślić (ustawa o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego z dnia 27 lipca 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1176 z późn. zm. instytucja rękojmi przy zakupie przez osobę fizyczną):
- zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 i 2 tej ustawy, „udzielenie kupującemu gwarancji następuje bez odrębnej opłaty przez oświadczenie gwaranta, zamieszczone w dokumencie gwarancyjnym lub reklamie, odnoszących się do towaru konsumpcyjnego; określa ono obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy właściwość sprzedanego towaru nie odpowiada właściwości wskazanej w tym oświadczeniu. Nie uważa się za gwarancję oświadczenia, które nie kształtuje obowiązków gwaranta”. Natomiast „sprzedawca udzielający gwarancji wydaje kupującemu wraz z towarem dokument gwarancyjny; powinien także sprawdzić zgodność znajdujących się na towarze oznaczeń z danymi zawartymi w dokumencie gwarancyjnym oraz stan plomb i innych umieszczonych na towarze zabezpieczeń”.
- Zgodnie z art. 8 cytowanej ustawy „jeżeli towar konsumpcyjny jest niezgodny z umową, kupujący może żądać doprowadzenia go do stanu zgodnego z umową przez nieodpłatną naprawę albo wymianę na nowy, chyba że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. Przy ocenie nadmierności kosztów uwzględnia się wartość towaru zgodnego z umową oraz rodzaj i stopień stwierdzonej niezgodności, a także bierze się pod uwagę niedogodności, na jakie naraziłby kupującego inny sposób zaspokojenia.
Nieodpłatność naprawy i wymiany oznacza natomiast, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.
Jeżeli sprzedawca, który otrzymał od kupującego żądanie nieodpłatnej naprawy, nie ustosunkował się do tego żądania w terminie 14 dni, uważa się, że uznał je za uzasadnione.
- art. 9 ust. 1 ustawy, „kupujący traci uprawnienia przewidziane w art. 8, jeżeli przed upływem dwóch miesięcy od stwierdzenia niezgodności towaru konsumpcyjnego z umową nie zawiadomi o tym sprzedawcy. Do zachowania terminu wystarczy wysłanie zawiadomienia przed jego upływem”.
- art. 10 ustawy: „sprzedawca odpowiada za niezgodność towaru konsumpcyjnego z umową jedynie w przypadku jej stwierdzenia przed upływem dwóch lat od wydania tego towaru kupującemu; termin ten biegnie na nowo w razie wymiany towaru. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest rzecz używana, strony mogą ten termin skrócić, jednakże nie poniżej jednego roku.
Reasumując: jeżeli do powstania szkody doszło przed upływem dwóch lat od dnia zakupu towaru oraz zawiadomiono sprzedawcę w ciągu 2 miesięcy od dnia stwierdzenia istnienia uszkodzenia towaru o tym uszkodzeniu, sprzedawca ten powinien dokonać bezpłatnej naprawy towaru, a jeżeli naprawa ta byłaby nadmiernie skomplikowana lub kosztowna, można zażądać obniżenia ceny (czyli w praktyce zwrotu części kwoty już przez nas uiszczonej) lub też odstąpić od umowy (czyli zwrócić rowerka i zażądać zwrotu całej ceny), jednak jedynie w sytuacji, gdy uszkodzenie np. uniemożliwiałoby pełne wykorzystanie towaru lub znacząco obniżałoby jego estetykę.
Specjalnie wytłuściłem słowo sprzedawca (zmieniono ustawę na postawie właśnie dyrektywy unijnej). Producent nie jest zobowiązany do dawania gwarancji. Może ale nie musi.
polecam ten link bo prosto jest wszystko wytłumaczone