Zgodnie z ustawą z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm., dalej: Pt) art. 159 ust. 1 (dalej PT)
Tajemnica komunikowania się w sieciach telekomunikacyjnych, zwana dalej „tajemnicą telekomunikacyjną", obejmuje:
1) dane dotyczące użytkownika;
2) treść indywidualnych komunikatów;
3) dane transmisyjne, które oznaczają dane przetwarzane dla celów przekazywania komunikatów w sieciach telekomunikacyjnych lub naliczania opłat za usługi telekomunikacyjne, w tym dane lokalizacyjne, które oznaczają wszelkie dane przetwarzane w sieci telekomunikacyjnej lub w ramach usług telekomunikacyjnych wskazujące położenie geograficzne urządzenia końcowego użytkownika publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych;
4) dane o lokalizacji, które oznaczają dane lokalizacyjne wykraczające poza dane niezbędne do transmisji komunikatu lub wystawienia rachunku;
5) dane o próbach uzyskania połączenia między zakończeniami sieci, w tym dane o nieudanych próbach połączeń, oznaczających połączenia między telekomunikacyjnymi urządzeniami końcowymi lub zakończeniami sieci, które zostały zestawione i nie zostały odebrane przez użytkownika końcowego lub nastąpiło przerwanie zestawianych połączeń.
Jako treść indywidualnych komunikatów rozumieć należy między innymi treści wiadomości SMS a także treści rozmów lub nazwy witryn do jakich logował się użytkownik usługi.
Zgodnie z PT art. 159 ust. 2
Zakazane jest zapoznawanie się, utrwalanie, przechowywanie, przekazywanie lub inne wykorzystywanie treści lub danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną przez osoby inne niż nadawca i odbiorca komunikatu, chyba że:
1) będzie to przedmiotem usługi lub będzie to niezbędne do jej wykonania;
2) nastąpi za zgodą nadawcy lub odbiorcy, których dane te dotyczą;
3) dokonanie tych czynności jest niezbędne w celu rejestrowania komunikatów i związanych z nimi danych transmisyjnych, stosowanego w zgodnej z prawem praktyce handlowej dla celów zapewnienia dowodów transakcji handlowej lub celów łączności w działalności handlowej;
4) będzie to konieczne z innych powodów przewidzianych ustawą lub przepisami odrębnymi.
W związku z powyższym Operator telekomunikacyjny nie może utrwalać, przechowywać, przekazywać ani wykorzystywać w inny sposób informacji objętych tajemnicą telekomunikacyjną jeżeli nie są spełnione powyższe przesłanki. Zaznaczyć należy, że treść wiadomości SMS, treść rozmowy oraz strona internetowa którą odwiedza klient nie jest niezbędna do wykonania usługi. W tym przypadku rejestrowane są jedynie informacje o zdarzeniu pozwalające na prawidłowe naliczenie opłaty (data, ilość jednostek (czas, szt., ilość KB, numer wywoływany lub numer na jaki wył wysłany SMS).
Wyjątki od powyższego opisane są w PT art. 159 ust. 4, który mówi, że zapisów wynikających z art. 159 ust 1 i 2 nie stosuje się w przypadku postanowieniu o ujawnieniu tych informacji na podstawie decyzji sądu, prokuratury lub innych organów, których uprawnienia wynikają z odrębnych przepisów.
Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do komunikatów i danych ze swojej istoty jawnych, z przeznaczenia publicznych lub ujawnionych postanowieniem sądu wydanym w postępowaniu karnym, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.